Αρκετές δεκάδες χρόνια πριν, στα πρώτα χρόνια της Αγγλοκρατίας, οι Λεμεσιανοί συνήθιζαν να συναντιούνται στις αγορές όπου ψώνιζαν, στα μαγαζιά, καθώς και στα διάφορα καφενεία που υπήρχαν εκείνη την εποχή. Ένα ιδιαίτερο δέντρο στην περιοχή του Μεσαιωνικού Κάστρου, όμως, η Κουνναπιά, είχε γίνει η αφορμή για να γίνουν οι συναθροίσεις των κατοίκων πιο έντονες και μαζικές, δίνοντας στη γύρω περιοχή μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα κοινωνικών συναναστροφών.
Η Κουνναπιά βρισκόταν εκεί που σήμερα στεγάζεται το Θέατρο Ένα, στην περιοχή του Κάστρου, έχοντας τη μορφή μιας πλατείας, που υψωνόταν στο κέντρο της περιοχής. Το τεράστιο αυτό δέντρο φιλοξενούσε κάτω από τη σκιά του τραπέζια και καρέκλες από τα γύρω λαϊκά καφενεία, καθώς και πολλούς επισκέπτες που συνήθιζαν να ξεκουράζονται πίνοντας τον καφέ και το ναργιλέ τους, ή παίζοντας τάβλι. Έτσι, το δέντρο είχε γίνει σημείο αναφοράς για πολλά χρόνια, αφού με το πλούσιο φύλλωμα και τη σκιά του, αποτελούσε έναν ιδανικό προορισμό αναψυχής για τους Λεμεσιανούς.
Μάλιστα, το δέντρο είχε διαδοθεί τόσο πολύ στην περιοχή, ώστε έδωσε το όνομα του στο κοντινό καφενείο (το καφενείο της Κουναππιάς), σε ένα κοντινό χάνι (το Χάνι της Κουναππιάς), καθώς και στην ευρύτερη περιοχή της παλιάς ζωαγοράς. Η αγορά που δραστηριοποιείτο στην πλατεία της Κουναππιάς διέθετε πολλά μαγαζιά και βιοτέχνες, όπως κουρείς, μαγείρους, παπουτσήδες, ράφτες και άλλους.
Όπως λέγεται, ανάμεσα στους βιοτέχνες της περιοχής υπήρχε και ένας Αρμένιος επιδιορθωτής ομπρελών, ο οποίος επιθυμώντας να προβάλει τη δουλειά του στον κόσμο, συνήθιζε να κρεμάει τις επιδιορθωμένες ομπρέλες στα κλαδιά της Κουναππιάς.
Το 1927, το Χάνι της Κουναππιάς μαζί με την αγορά και τα μαγαζιά που την αποτελούσαν κατεδαφίστηκαν και πουλήθηκαν στην Κυπριακή εταιρεία ΚΕΟ, ενώ το 1934, η Κουναππιά, που έγινε σύμβολο της περιοχής για πολλά χρόνια, ξεριζώθηκε και ανεγέρθηκε στη θέση του η Β’ Δημοτική Αγορά της πόλης. Αν και η πλατεία της Κουνναπιάς ανήκει στο παρελθόν, τη θέση της πήρε ένας πλακόστρωτος πεζόδρομος που φέρνει το στίγμα της παλιάς πλατείας, με διάφορα ταβερνάκια, καφεστιατόρια και πλήθος κόσμου να τη διαπερνά καθημερινά.
Πηγή πληροφοριών: “Echoes From The Past” (2008), Τίτος Κολώτας - Limassolinhistory
Φωτογραφίες: Παττίχειο Δημοτικό Μουσείο – Ιστορικό Αρχείο – Κέντρο Μελετών Λεμεσού, Τίτος Κολώτας