Ήταν γύρω στη δεκαετία του 1960 όταν διατυπώθηκε για πρώτη φορά η σκέψη για μια μαρίνα στη Λεμεσό, αν και χρειάστηκε να περάσει μισός αιώνας περίπου, μέχρι το αίτημα αυτό να αποκτήσει συγκεκριμένη μορφή και να αρχίσει ο σχεδιασμός και η υλοποίησή του. Για πολλές δεκαετίες, η περιοχή στην οποία σήμερα βρίσκεται τελικά η Μαρίνα Λεμεσού, αποτελούσε ένα από τα πιο περιθωριοποιημένα σημεία της πόλης, που όμως εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο περιζήτητα.
Στα μέσα του 20ου αιώνα, οι Άγγλοι χρησιμοποιούσαν την αποβάθρα δυτικά του (Παλιού σήμερα, μοναδικού τότε) Λιμανιού της Λεμεσού, ως χώρο υποδοχής ταξιδιωτών που θεωρούνταν ύποπτοι για μεταφορά ασθενειών. Έτσι, η «αποβάθρα της καραντίνας», όπως ήταν γνωστή τότε η περιοχή της Μαρίνας, χρησίμευε για τον περιορισμό, αλλά και την απολύμανση κάποιων από αυτούς. Για την υπόλοιπη Λεμεσό, ήταν μία περιοχή στην οποία δεν πλησίαζε από επιλογή κανείς.
Μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας και την αποχώρηση των Άγγλων, η περιοχή εκείνη δεν κατάφερε ποτέ να βγει από το περιθώριο. Συνορεύοντας με το καρνάγιο, με αποθήκες και παλιές βιομηχανικές μονάδες, κατέληξε να πλημμυρίζει από παλιά αντικείμενα, σκουριασμένα σιδερικά και κάθε είδους απορρίμματα. Ο κόσμος της πόλης συνέχιζε να μένει μακριά από το σημείο αυτό, παρά τη μικρή απόσταση που το χωρίζει από το ιστορικό κέντρο και η ζωή έμοιαζε να σταματά στο Παλιό Λιμάνι.
Όταν το 2008 υποβλήθηκαν τα σχέδια για εξασφάλιση άδειας, ώστε να προχωρήσει η υλοποίηση του έργου, η Λεμεσός δε φανταζόταν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια σύγχρονη μαρίνα, ένας πόλος έλξης χιλιάδων επισκεπτών σε καθημερινή βάση, που θα γινόταν φυσική συνέχεια της ζωής του κέντρου. Χρειάστηκαν 2 χρόνια μέχρι να παραχωρηθούν όλες οι απαραίτητες άδειες και οι εργασίες ξεκίνησαν τελικά το 2010. Η εξασφάλιση των αδειών ήταν και το πιο χρονοβόρο κομμάτι του project, ξεπερνώντας σε διάρκεια οποιοδήποτε από τα στάδια της κατασκευής, παρά την περιπλοκότητα που παρουσιάζουν κάποια από αυτά, καθώς έχουν δημιουργηθεί αναπτύξεις σε τεχνητές νησίδες πάνω στο νερό.
Τα πρώτα σχέδια που παρουσιάστηκαν για τη Μαρίνα Λεμεσού.
Με την πρόοδο των εργασιών η εικόνα της περιοχής άλλαζε ολοένα και όταν το 2013 οι πρώτοι αγοραστές μπήκαν στα ακίνητα της Μαρίνας Λεμεσού, τίποτα δε θύμιζε την εικόνα που επικρατούσε στην περιοχή λίγα χρόνια νωρίτερα. Η Μαρίνα Λεμεσού αποδείχθηκε ένα project που κέρδισε τις εντυπώσεις διεθνώς, προσελκύοντας το ενδιαφέρον επενδυτών από 34 διαφορετικές εθνικότητες και σημειώνοντας διαδοχικά ρεκόρ πωλήσεων από το 2010. Μάλιστα, μετά το οικονομικό πλήγμα που υπέστη η Κύπρος το 2013, η ρευστότητα που εξασφάλισαν οι πωλήσεις, επέτρεψε την ομαλή πρόοδο των εργασιών για την ολοκλήρωση του έργου.
Η δραματική εικόνα της περιοχής λίγο πριν και αμέσως μετά τις εργασίες για την κατασκευή του έργου, είναι ενδεικτικές της σημασίας του για τη Λεμεσό.
Πέρα από το γεγονός ότι τα πολυτελή ακίνητα της Μαρίνας Λεμεσού είναι τόσο περιζήτητα, ώστε να μεταπωλούνται σε τιμές έως και διπλάσιες από τις αρχικές, την αξία του έργου υπογραμμίζει κυρίως ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος το αγκάλιασε και το έκανε κομμάτι της καθημερινότητάς του, από το 2014 και έπειτα, που άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό. Τα εμπορικά καταστήματα και οι χώροι αναψυχής στην πλατεία της Μαρίνας συγκεντρώνουν καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες, που την επιλέγουν για χαλάρωση και διασκέδαση, ενώ στον ίδιο χώρο πραγματοποιούνται πλέον και δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε χρόνο.
Το έργο σε αριθμούς:
Εργαζόμενοι: 500 άτομα περίπου κατά την κατασκευή, 700+ άτομα μέσα στη Μαρίνα Λεμεσού (καταστήματα, εστιατόρια, συντήρηση).
Ακίνητα: 285 οικιστικά, 14 εστιατόρια / καφετέριες / μπαρ, 50 εμπορικά.
170.000 m² ανάπτυξη στη θάλασσα, 48.000 m² ανάπτυξη στην ξηρά (6.600 m² εμπορικές αναπτύξεις, 41.400m² οικιστικές αναπτύξεις).
Ροή επισκεπτών: 2.000 – 3.000 άτομα καθημερινά κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, 5.000 – 6.000 άτομα καθημερινά τα Σαββατοκύριακα.