Στα λιμάνια το πήγαινε – έλα των προϊόντων ελέγχεται από τα τελωνεία. Όμως για το πήγαινε – έλα των ανθρώπων, εφαρμόζονται άλλου είδους ελεγκτικοί μηχανισμοί. Τον 20ο αιώνα η αποβάθρα της περιοχής όπου βρίσκεται σήμερα η Μαρίνα Λεμεσού, ήταν σημείο ελέγχου και απομόνωσης των επικίνδυνων ή ύποπτων περιπτώσεων, γι' αυτό και ήταν γνωστή ως αποβάθρα της καραντίνας.
Ως αγγλική αποκία και λόγω της εγγύτητας με χώρες της Ασίας και της Αφρικής, η Κύπρος δεχόταν συχνά ταξιδιώτες από περιοχές όπου κάλπαζαν οι επιδημίες διαφόρων ασθενειών. Η Λεμεσός αναδείχθηκε σε ένα από τα κύρια λιμάνια επί Αγγλοκρατίας και κατ' επέκταση ως μία από τις πύλες εισόδου στο νησί. Γι' αυτό και η αποβάθρα στη δυτική πλευρά του Παλιού Λιμανιού, είχε διαμορφωθεί κατάλληλα για την υποδοχή ταξιδιωτών, που θεωρούνταν ύποπτοι για μεταφορά ασθενειών και χρειαζόταν να απομονωθούν.
Στην ίδια περιοχή είχαν διαμορφωθεί και κτιριακές εγκαταστάσεις που χρησίμευαν για την απολύμανση ταξιδιωτών, όταν αυτό κρινόταν αναγκαίο. Γι' αυτό και η αποβάθρα της καραντίνας ήταν μια περιοχή που, αν και σχετικά κοντά στο ιστορικό κέντρο, θεωρούνταν κάπως περιθωριοποιημένη. Σήμερα, βέβαια, ο χαρακτήρας της έχει αλλάξει προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, αφού εκεί έχουν δημιουργηθεί οι εγκαταστάσεις της Μαρίνας Λεμεσού.
Ο χαρακτηρισμός της «αποβάθρας της καραντίνας» έχει ξεχαστεί, όμως ο χώρος διατηρεί ένα κοινό στοιχείο με την παλαιότερη ιδιότητά του, αφού συνεχίζει να φιλοξενεί (χωρίς περιορισμούς πια) χιλιάδες άτομα, διαφόρων εθνικοτήτων, από δεκάδες διαφορετικές χώρες, ταξιδιώτες, επισκέπτες, αλλά και μόνιμους κάτοικους.
Φωτογραφίες: Ιστορικό Αρχείο Λεμεσού
* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα αφιερώματα του Project «Ιστορία της Λεμεσού» παρουσιάζουν υλικό που έχει προκύψει από τις μέχρι στιγμής ιστορικές έρευνες. Τυχόν νέα δεδομένα, ενσωματώνονται στα αφιερώματα αφού επιβεβαιωθούν.