Στο εγκαταλελειμμένο Μεταλλείο Αμιάντου στο Τρόοδος, ένας κόσμος που χτιζόταν για δεκαετίες, έχει ξεπέσει σε ερείπια και φαντάσματα του παρελθόντος. Μια έκταση 13 τετραγωνικών χιλιομέτρων, στα 1500 μέτρα υψόμετρο, φιλοξενεί σήμερα αντιθετικές εικόνες εγκατάλειψης και νέας ζωής.
Το 1904 δόθηκε το προνόμιο εκμετάλλευσης αμιάντου, σε ορισμένα χωριά της ορεινής Λεμεσού. Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους διέμεναν σε πρόχειρα ή προσωρινά καταλύματα γύρω από το χώρο του μεταλλείου, που σταδιακά μετεξελίχθηκαν σε μόνιμες κατοικίες, αναπτύσσοντας έτσι μια κοινότητα με σχολεία, νοσοκομείο και καταστήματα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 έπαψε η λειτουργία του ορυχείου, η οποία άφησε πίσω της μια τεράστια έκταση βάναυσα σκαμμένη και αποψιλωμένη από κάθε μορφής βλάστηση.
Σήμερα, στην τεράστια αυτή έκταση, πέρα από τις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις, βρίσκει κανείς και το Κέντρο Επισκεπτών του Γεωπάρκου Τροόδους, τον Βοτανικό Κήπο Τροόδους, αλλά και την τεχνητή λίμνη, που αποσκοπεί στη δημιουργία βιότοπου στη θέση του κρατήρα που προκλήθηκε από τις εκσκαφές.