Η τραγική ιστορία του ξεχασμένου κοιμητηρίου στο Τρόοδος, με τους «στιγματισμένους νεκρούς»

Το κοιμητήριο κτίστηκε γύρω στο 1946, όταν οι συγγενείς των ασθενών με φυματίωση αρνούνταν να παραλάβουν τις σορούς των οικείων τους μετά τον θάνατό τους στο Σανατόριο της Κυπερούντας, λόγω του φόβου για τον κοινωνικό στιγματισμό της οικογένειας.

Μετά τον σάλο γύρω από τη μεταδοτικότητα της ασθένειας, οι νεκροί αυτοί δεν ήταν ευπρόσδεκτοι ούτε στο κανονικό κοιμητήριο του χωριού, όπου θάβονταν τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του Σανατορίου.

Έτσι, επιλέχθηκε μία περιοχή περίπου 4 χιλιόμετρα μακριά από το χωριό, σε μία έκταση 100 τετραγωνικών μέτρων, κρυμμένη μέσα στα πεύκα, ώστε να ταφούν όσοι χάνονταν ξεχασμένοι από όλους. Στην τελευταία τους κατοικία τους συνόδευαν μόνο ο ιερέας της Κυπερούντας, 1 νοσηλευτής και 2 κηπουροί του Σανατορίου, που φρόντιζαν για την ταφή.

Το κοιμητήριο συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Εγκαταλείφθηκε για πολλές δεκαετίες και αποκαταστάθηκε πρόσφατα.

Από τα 26 άτομα που αναφέρεται ότι θάφτηκαν στο νεκροταφείο αυτό, σήμερα υπάρχουν στοιχεία μόνο για 6, των οποίων οι τάφοι σώζονται μέσα στο κοιμητήριο. Πέρα από το αποτρόπαιο του μοναχικού και επώδυνου θανάτου τους, οι τάφοι αυτοί υποδηλώνουν και τη λησμονιά που περίμενε τους νεκρούς.

Κάποιες φωτογραφίες διακρίνονται ακόμα.

Τα χρώματα έχουν ξεθωριάσει, αλλά η μνήμη όχι.

Τα ονόματα διακρίνονται στους περισσότερους σταυρούς.

Ήταν αρκετά τα νεαρά θύματα της φυματίωσης τότε.

Το νεαρό της ηλικίας αρκετών από αυτούς, καθιστά τη μοίρα τους ακόμα πιο τραγική, ενώ η περίπτωση του τρίχρονου Τίτου (πιθανόν ψευδώνυμο, χωρίς επίθετο, για την αποφυγή στιγματισμού) συγκλονίζει μέχρι σήμερα.

Ο χρόνος ή οι άνθρωποι έχουν φροντίσει να χαθεί για πάντα η μνήμη σε ορισμένες περιπτώσεις.

Ο χρόνος ή οι άνθρωποι έχουν φροντίσει να χαθεί για πάντα η μνήμη σε ορισμένες περιπτώσεις.

Σε άλλες περιπτώσεις, η μνήμη αποκαθίσταται έστω και τώρα.

Βέβαια, 60 χρόνια μετά, με τη φυματίωση να είναι πλήρως ιάσιμη, κάποιοι φροντίζουν να αποκαταστήσουν τη μνήμη αυτών των νεκρών, με πρώτο βήμα την αποκατάσταση του ερημικού και ξεχασμένου κοιμητηρίου, που μέχρι πρόσφατα ήταν χαμένο μέσα στη θαμνώδη βλάστηση και τα πεύκα.

Σχετικα

PHOTOS: Η ιστορία του κτιρίου στην ορεινή Λεμεσό, που συνδέθηκε με φόβο και προκατάλειψη!