Η ονομασία μίας από τις πιο γνωστές παραλιακές τοποθεσίες της Λεμεσού προέρχεται από ένα μεγαλειώδες έργο που υλοποιήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο εναέριος σιδηρόδρομος, που σύνδεσε για πρώτη φορά την ορεινή Λεμεσό με τα παράλια, μνημονεύεται μέχρι σήμερα, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν σημάδια της ύπαρξής του πια.
Ξεκινώντας από της αποθήκες του μεταλλείου Αμιάντου στο Τρόοδος, ο εναέριος σιδηρόδρομος είχε μήκος 36 χιλιομέτρων και ήταν ο μεγαλύτερος που κατασκευάστηκε ποτέ για τέτοιο σκοπό.
Τα βαγόνια, που κυλούσαν πάνω σε συρματόσχοινα, έφταναν στην παραλιακή αποθήκη, μεταφέροντας το μετάλλευμα στην αποβάθρα, από όπου φορτωνόταν σε πλοία για εξαγωγή. Η διαδρομή διαρκούσε περίπου 2 ώρες,
Το έργο άρχισε να κατασκευάζεται στις αρχές του 20ου αιώνα, με σκοπό την εκβιομηχάνιση του νησιού, αλλά μπήκε σε πλήρη λειτουργία μετά το 1920.
Κατά τη δεκαετία του 1940, όταν τα πρώτα φορτηγά Lorris ανέλαβαν τη μεταφορά του μεταλλεύματος, η χρήση του εναερίου άρχισε να περιορίζεται.
Μέχρι το 1950 αδρανοποιείται πλήρως και οι εγκαταστάσεις του ξηλώνονται, έτσι σήμερα δεν υπάρχουν πια τεκμήρια της ύπαρξής του, πέρα από το όνομα της παραθαλάσσιας περιοχής, όπου έφτανε το μετάλλευμα.
0.69 km
0.69 km
4.87 km
5.73 km
6.51 km
6.36 km
8.19 km
8.65 km
8.11 km
