Το Βερεγγάρια, ένα από τα πρώτα ξενοδοχεία πολυτελείας στο νησί, πήρε το όνομά του από τη σύζυγο του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, καθώς οι γάμοι τους τελέστηκαν στην Κύπρο. Το θρυλικό αυτό ξενοδοχείο. όχι μόνο φιλοξένησε εξέχουσες προσωπικότητες, αλλά συνεχίζει να γοητεύει, ακόμα και ως ερείπιο.
Το κτίσιμο του ξενοδοχείου ολοκληρώθηκε το 1930, με πέτρες που κουβάλησαν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, που δούλεψαν εκεί για χρόνια. Στον τύπο της εποχής, η έναρξη της λειτουργίας απέκτησε μυθικές διαστάσεις, αφού παρουσιάστηκε ως «κατοικία των θεών».
Το υψόμετρο 1400 μέτρων, η ειδυλλιακή τοποθεσία μέσα στο πευκοδάσος, ο επιβλητικός όγκος και η πολυτέλεια, έκαναν το Βερεγγάρια περιζήτητο. Η κατασκευή πισίνας στα μέσα της δεκαετίας του ’60, επιβεβαιώνει ότι ήταν ένας από τους πιο κοσμοπολίτικους προορισμούς.
Εικόνες από την κατασκευή του ξενοδοχείου.
Ηγέτες κρατών, διασημότητες και βασιλιάδες, όπως ο Φαρούκ της Αιγύπτου, το επέλεξαν στις αρχές του 20ου αιώνα για παραθερισμό, γι’ αυτό δεν άργησε να ονομαστεί «ξενοδοχείο των βασιλιάδων».
Εικόνα από το 1929, κατά το χτίσιμο του ξενοδοχείου, που θυμίζει κάτι από τον μυθικό «Πύργο της Βαβέλ».
Δυστυχώς, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 το ξενοδοχείο έκλεισε, αφού τα χρέη άρχισαν να το πνίγουν, μετά τον θάνατο του αρχικού ιδιοκτήτη, Ιωάννη Κόκκαλου. Η εγκατάλειψή του είχε σαν αποτέλεσμα να λεηλατηθεί σταδιακά, από άτομα που εισέβαλλαν στον χώρο. Όταν πια έχασε όλα τα στοιχεία πολυτέλειας και λαμπρότητας που το χαρακτήριζαν, έμεινε ο όγκος του να θυμίζει τα περασμένα μεγαλεία.
Αλλάζοντας ιδιοκτήτες κατά καιρούς, το ξενοδοχείο δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναγεννηθεί. Σήμερα, με μέρη των εξωτερικών και εσωτερικών τοίχων να έχουν καταστραφεί, η εικόνα του απέχει πολύ από ό,τι γνώριζαν όσοι το έζησαν, δίνοντας τροφή σε μύθους και θρύλους για φαντάσματα και στοιχειά. Η ελπίδα για την αναγέννησή του, όμως, παραμένει όσο στέκει σαν στέμμα στο βουνό.