Το 1926 ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός από τα παλαιότερα τριώροφα κτίρια της Λεμεσού, γνωστό στους Λεμεσιανούς ως το τρίπατο Λανίτη. Σήμερα είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κτίρια, με χαρακτηριστικά δείγματα της αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, δίπλα στο Δημοτικό Μέγαρο της Λεμεσού.
Στις αρχές του 20ου αιώνα αυτό ήταν ένα από τα πρώτα κτίρια που απέκτησαν θεσμικό ρόλο στο πλαίσιο της βρετανικής διοίκησης στην πόλη, φιλοξενώντας τα προξενεία ξένων χωρών. Άλλωστε, σε κοντινή απόσταση βρίσκονταν τα κτίρια δημόσιων υπηρεσιών, όπως το Δικαστήριο (σήμερα η βιβλιοθήκη του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου).
Το αρχιτεκτονικό σχέδιο αποδίδεται στον Ζαχαρία Βόνδα, ο οποίος είχε αναλάβει και άλλα επιβλητικά κτίρια της ίδιας περιόδου στη Λεμεσό. Τα χαρακτηριστικά πλαίσια των παραθύρων, το περίτεχνο γείσο, η είσοδος με κυκλικό φεγγίτη και η συμμετρική, νεομπαρόκ διάθεση, δίνουν το στίγμα του αρχιτέκτονα.
Ο χώρος υποδοχής των γραφείων της Lanitis Holdings, στο εσωτερικό του κτιρίου.
Η διακόσμηση της οροφής στην αίθουσα συνεδριάσεων ζωγραφίστηκε από τον αγιογράφο Όθωνα Γιαβόπουλου (παππού του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, Γιώργου Βασιλείου).
Η ξυλόγλυπτη καμάρα προσθέτει μια ιδιαίτερη πινελιά στη διακόσμηση του χώρου.
Τα χρώματα της ώχρας επικρατούν και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του κτιρίου.
Ακόμα και το πλαίσιο γύρω από κάθε μπαλκονόπορτα έχει δουλευτεί στην εντέλεια.
Η πόρτα της εισόδου του πρώτου ορόφου.
Η κομψότητα της εικόνας του παλιού αρχοντικού διακρίνεται σε κάθε λεπτομέρεια.
Τα ανάγλυφα σχέδια στο ξύλο και τα μεταλλικά στοιχεία δένουν αρμονικά.
Η σκάλα που οδηγεί στον πρώτο όροφο.
Ακόμα και η οροφή του κλιμακοστάσιου είναι διακοσμημένη.
Η αρχοντιά του κτιρίου αποτυπώνεται και στα ξύλινα κάγκελα.
Το να ανεβαίνεις τη σκάλα, μοιάζει με περιήγηση σε μουσείο.
Το να κοιτάς ψηλά, πάντα σε ανταμοίβει.
Τα μεγάλα παράθυρα φωτίζουν τον χώρο, έτσι ώστε να αναδεικνύονται ιδανικά οι διακοσμήσεις.
Η θέα από το πίσω μπαλκόνι.
Το κτίριο, κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ύπαρξής του, φιλοξένησε τα γραφεία της εταιρείας Ν. Π. Λανίτης, ενώ μέχρι σήμερα αποτελεί την έδρα της Lanitis Holdings.
Το εσωτερικό του κτιρίου είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό, με κομψά δάπεδα, σκαλιστό ξύλινο κάγκελο στην εσωτερική σκάλα και χειροποίητο διάκοσμο στην οροφή της αίθουσας του πρώτου ορόφου. Το ισόγειο του κτιρίου είχε αλλοιωθεί κατά τη δεκαετία του '60, όμως η εταιρεία αποφάσισε να αποκαταστήσει το τρίπατο στην αρχική του μορφή, καθιστώντας το σήμερα ένα από τα στολίδια της πόλης.
* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα αφιερώματα του Project «Ιστορία της Λεμεσού» παρουσιάζουν υλικό που έχει προκύψει από τις μέχρι στιγμής ιστορικές έρευνες. Τυχόν νέα δεδομένα, ενσωματώνονται στα αφιερώματα αφού επιβεβαιωθούν.
Το σπίτι αποκαταστάθηκε εξολοκλήρου στην αρχική του μορφή.
Το τριώροφο σπίτι, στολισμένο για τους εορτασμούς της ενθρόνισης του βασιλιά Γεώργιου της Αγγλίας.
Το τεμάχιο δίπλα στο σπίτι ήταν κενό μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα. Σήμερα φιλοξενεί το Δημοτικό Μέγαρο Λεμεσού.
Σε όλα τα χρόνια, η επιβλητική του παρουσία παρέμενε σημείο αναφοράς στην περιοχή.
Με τα χρώματα του γαλάζιου, του λευκού και της ώχρας, το κτίριο αποτυπώνει την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της πόλης τότε.
Οι θηραιοί που διακρίνονται ακόμα στα μπαλκόνια, δήλωναν ότι το σπίτι είχε ρόλο προξενείου, λόγω των στενών, εμπορικών σχέσεων που διατηρούσε η εταιρεία Ν. Π. Λανίτης με χώρες του εξωτερικού.
Μέχρι σήμερα, οι επικεφαλής της εταιρείας Lanitis Holdings είναι επίτιμοι πρόξενοι χωρών με τις οποίες διατηρούνται σχέσεις.
Η σημερινή εικόνα του κτιρίου.
Το γείσο του τελευταίου ορόφου είναι από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του κτιρίου.
Τα κάγκελα είναι πραγματικά έργα τέχνης.
Ο κυκλικός φεγγίτης είναι από τα στοιχεία που αποδίδουν το σχέδιο του κτιρίου στον αρχιτέκτονα Βόνδα.
Ο φεγγίτης αυτός προσιδιάζει σε θηραιό.
Η ξύλινη πόρτα, χαρακτηριστικό δείγμα της εποχής.
Η πίσω πλευρά του κτιρίου.
