Από τις αρχές του 1913, το πατινάζ άρχισε να κάνει την εμφάνιση του στη Λεμεσό, με τον Μιχάλη Φούρναρη να δημιουργεί ειδικό χώρο για πατινάζ στο καφενείο του. Με επιρροή από τους Άγγλους, που θεωρούσαν το συγκεκριμένο άθλημα μια ωφέλιμη και ψυχαγωγική δραστηριότητα, το πατινάζ εισήλθε στη ζωή των Λεμεσιανών και άρχισε να καθιερώνεται ως μια αγαπημένη ασχολία. Έτσι, κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, δημιουργήθηκαν διάφοροι χώροι, με το προσωνύμιο «Πατινάζ» και «Νέον Πατινάζ», οι οποίοι μάλιστα αναγγέλλονταν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό στον Τύπο της εποχής.
Η περιοχή της Πλατείας Ηρώων ήταν αυτή που φιλοξένησε κατά καιρούς πολλούς θιασώτες του διασκεδαστικού αυτού αθλήματος. Σε εκείνη την περιοχή αποφάσισε τη δημιουργία πίστας για πατινάζ, και άλλων μέσων ψυχαγωγίας των τότε νεαρών, ο Γιάννος, γνωστός σαν Πελλόγιαννος, ο οποίος διατηρούσε το «Ρομάντζο» ως οικογενειακό κέντρο. Στη Λεμεσό λειτούργησαν, από το 1913 έως το 1963, αρκετά μεγάλα κέντρα πατινάζ, όπως το πατινάζ Μιχάλη Φούρναρη (1913), το πατινάζ Παναγιώτη Γεωργιάδη (1938), το πατινάζ στο κέντρο Όαση, του Χουρρίδη (1940), το πατινάζ Αντωνάκη Πισσούριου (στη σημερινή οδό Κένεντυ, κοντά στην περιοχή Εναερίου).
Γενικά, στους χώρους του «Νέου Πατινάζ» οι Λεμεσιανοί διασκέδαζαν και με διάφορες άλλες δραστηριότητες, μεταξύ των οποίων και οι αγώνες χόκεϋ, όπως αυτός που έγινε μεταξύ Άγγλων και Ελλήνων, αλλά και μεταξύ ομάδων από διαφορετικές πόλεις. Όπως παρατηρεί ο Μίμης Σοφοκλέους, Επιστημονικός Διευθυντής του Ιστορικού Μουσείου Λεμεσού, το «Νέον πατινάζ Λεμεσού», ως χώρος ψυχαγωγίας με την παρουσία κοριτσιών, ήταν μια σημαντική εξέλιξη, αφού η κοινωνία της δεκαετίας του 1940 ήταν γενικά κλειστή για τις γυναίκες.
Πληροφορίες: Μίμης Σοφοκλέους, Επιστημονικός Διευθυντής του Ιστορικού Αρχείου Λεμεσού
* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα αφιερώματα του Project «Ιστορία της Λεμεσού» παρουσιάζουν υλικό που έχει προκύψει από τις μέχρι στιγμής ιστορικές έρευνες. Τυχόν νέα δεδομένα, ενσωματώνονται στα αφιερώματα αφού επιβεβαιωθούν.
