Γέννημα θρέμμα της Λεμεσού, μαθητής του Λανιτείου, δραστήριος και αγαπητός από όλους τους συμμαθητές του, αν και χαμηλών τόνων. Με τους ίδιους αυτούς χαμηλούς τόνους πορεύτηκε και στην ενήλικη ζωή του, ακόμα κι όταν ήταν πια ευρέως αναγνωρίσιμος σε Ελλάδα, Κύπρο και εξωτερικό.
Το 1974 και η τραγωδία της τουρκικής εισβολής τον βρήκε να υπηρετεί τη θητεία του. Η βαναυσότητα του πολέμου τον σημάδεψε και αφιέρωσε μεγάλος μέρος της δουλειάς του στην τραγική εμπειρία του πολέμου και της μοιρασμένης πατρίδας του. Αγαπούσε τις ομορφιές του τόπου του και τους απλούς, λαϊκούς ανθρώπους. Τα συναισθήματα αυτά τα έκανε υλικό δημιουργίας και σφράγισαν το έργο του.
Γνώρισε μερικές από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές μορφές της Ελλάδας, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Γιάννης Πάριος, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Πασχάλης Τερζής, η Γλυκερία, η Χάρις Αλεξίου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Αντώνης Καλογιάννης, ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Μαρινέλλα, ο Στέλιος Διονυσίου, ο Λάκης Χαλκιάς, η Αλέκα Κανελλίδου, η Κατερίνα Κούκα, ο Βασίλης Σκουλάς κ.ά. Σταθμός στην πορεία του υπήρξε η γνωριμία του με τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο, ο οποίος του εμπιστεύθηκε τη μελοποίηση 12 ανέκδοτων ποιημάτων του.
Ο συνθέτης των επιτυχιών όπως «Αννούλα του χιονιά», «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη», «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί», «Σαν τρελό φορτηγό», «Εξαρτάται», «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη», «Τα λαδάδικα», «Θάλασσες», «Δίδυμα Φεγγάρια», αλλά και των εμβληματικών τραγουδιών «Η δική μου η πατρίδα», «Ανασήκωσε την πλάτη Πενταδάχτυλε», του δίσκου «Θεογεννήτωρ Μαρία» και τόσων ακόμα, υπήρξε άξιο τέκνο της πόλης του, της Λεμεσού.
Έχοντας μελοποιήσει Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Τεύκρο Ανθία, Κώστα Μόντη, Θεοδόση Πιερίδη, Μιχάλη Πασιαρδή, Κυριάκο Χαραλαμπίδη και επενδύσει μουσικά τα έργα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, του Αριστοφάνη, του Ιάκωβου Καμπανέλη, υπήρξε ένας μοναδικός στο είδος του καλλιτέχνης. Παρά το βεληνεκές της δουλειάς του παρέμεινε πάντα το ίδιο ταπεινός, όπως το παιδί που έπαιζε στις σχολικές μπάντες της Λεμεσού.
Στις 8 Μαρτίου του 2001 τιμήθηκε, από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το «μετάλλιο εξαίρετης προσφοράς στην πατρίδα» που αποτελεί την ύψιστη τιμή της κυπριακής πολιτείας. Το 2002 πήρε το βραβείο «Γιάννος Κρανιδιώτης».
Ο Μάριος Τόκας, που γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1954, έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα του Πάσχα, στις 27 Απριλίου του 2008.
* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα αφιερώματα του Project «Ιστορία της Λεμεσού» παρουσιάζουν υλικό που έχει προκύψει από τις μέχρι στιγμής ιστορικές έρευνες. Τυχόν νέα δεδομένα, ενσωματώνονται στα αφιερώματα αφού επιβεβαιωθούν.
