Ο κυρ Γιάννης είναι ένας παραδοσιακός καρεκλάς και αγρότης, από το Άρσος Λεμεσού. Εκεί ζει εδώ και 100 σχεδόν χρόνια, πάντα ακμαίος και δημιουργικός. Το χαμόγελο, η γνησιότητα που αποπνέει, η ακούραστη μνήμη των χεριών, όλα σε κάνουν να εύχεσαι να έχεις ζήσει τη ζωή του, ακόμα και με τις ατελείωτες ώρες δουλειάς, όπως και με τις δυσκολίες της ζωής του περασμένου αιώνα στο χωριό.
Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1924 και 13,5 χρονών πήρε τον δρόμο που έπαιρναν τότε τα περισσότερα παιδιά, μαθητεύοντας κοντά σε έναν ντόπιο καρεκλά. Μέχρι τα 15 είχε μάθει πια καλά την τέχνη, πελεκούσε τα ξύλα, έπλεκε την ψάθα από τους καλαμιώνες του Ακρωτηρίου και έφτιαχνε καρέκλες με τόση δεξιοτεχνία, ώστε έγινε περιζήτητος στα γύρω χωριά για τα έργα του.
Όπως οι πλείστοι κάτοικοι των χωριών τότε, ήταν παράλληλα και αγρότης, οργώνοντας με τα άλογα το χωράφι για 55 ολόκληρα χρόνια. Δεν άφησε ποτέ όμως την τέχνη του καρεκλά, ούτε καν λίγο πριν κλείσει 1 αιώνα ζωής. Όταν άρχισε να πλέκει καρέκλες το έκανε για να ζήσει την οικογένειά του. Τώρα το κίνητρό του δεν είναι πια η ανάγκη, αλλά η περηφάνεια που νιώθει για τις δημιουργίες του.
Η αφοσίωση των παλιών τεχνιτών στη δουλειά τους, έφτανε σε ένα επίπεδο που δύσκολα βρίσκει κανείς σήμερα. Εδώ και 80+ χρόνια, ο κυρ Γιάννης δεν έχε σταματήσει να πλέκει καρέκλες, προσπαθώντας αυτές να μην είναι απλώς ένα χρηστικό αντικείμενο, αλλά κι ένα στολίδι για το σπίτι. Την ίδια στιγμή, η τέχνη του τον κάνει και σήμερα ακόμα οργανικό κομμάτι της κοινότητας, αφού στα 97 του συνεχίζει να προσφέρει, επισκευάζοντας τις καρέκλες της γειτονιάς.
Η επιδεξιότητα και η εμπειρία που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια, του επιτρέπουν να φτιάχνει καρέκλες όμορφες κι ανθεκτικές. Οι κινήσεις των χεριών του καθώς χειρίζεται την ψάθα, μοιάζουν με μια τελετουργία που μεταμορφώνει ένα απλό και φτηνό υλικό, σε ένα πραγματικό έργο τέχνης. Η τέχνη του έδωσε αξία στο ξύλο και την ψάθα, την ίδια στιγμή, όμως, δίνει και στον ίδιο κάτι ανεκτίμητο, λόγο και τρόπο να ζει περήφανος για όσα πέτυχε στη γεμάτη του ζωή.
