Ο Γιώτης Κυριάκου είναι παιδί του κέντρου της παλιάς πόλης. Εκεί μεγάλωσε, εκεί έκανε τις πρώτες βόλτες του, όταν ακόμα η περιοχή δεν ήταν ο αγαπημένος προορισμός της νεολαίας, εκεί έστησε τελικά και την επιχείρηση που διατηρεί μέχρι σήμερα. Το 2007, θέλοντας να δείξει στον κόσμο όσα σημαίνει για τον ίδιο η παλιά πόλη, έφερε στη Λεμεσό μια γιορτή μέσα στους ίδιους τους δρόμους που τόσο αγάπησε.
Σήμερα, το Street Life Festival, που προσελκύει εκατοντάδες επισκέπτες στην περιοχή, τόσο την ημέρα της διοργάνωσης όσο και καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, αφού εκεί έχει δημιουργηθεί πια μια μοναδική γκαλερί δρόμου, κλείνει 10 χρόνια. Ενθουσιασμένοι, συγκινημένοι και έτοιμοι για τη δυναμική συνέχεια, ο Γιώτης και ο Χρίστος (άλλως EDMON 1419), που υπογράφει όλα αυτά τα χρόνια μερικά από τα υπέροχα graffiti της Λεμεσού, μαζί με την ομάδα του 2C Design Box, ομολογούν ότι αυτή η δεκαετία τους άνοιξε την όρεξη για ακόμα περισσότερα.
Πως ξεκίνησε πριν 10 χρόνια το Life Street Festival;
Γιώτης: Το πρώτο Street Life Festival διοργανώθηκε στις 5/5/2007 στην οδό Σαριπόλου, έξω από το Gifts and Gadgets και το δεύτερο στις 6/10 την ίδια χρονιά, εντάχθηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των Ευρωπαϊκών Ημερών αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και επεκτάθηκε στην οδό Αθηνών.
Αφορμή για τη διοργάνωση αποτέλεσε το γεγονός ότι η οδός Σαριπόλου, όπως και το υπόλοιπο κέντρο της πόλης, είχε μετατραπεί σε εργοτάξιο λόγω των έργων για δημιουργία του ΤΕΠΑΚ. Έτσι, τα προστατευτικά της οικοδομής του κτιρίου «Ττοφής Κυριάκου» έγιναν ο καμβάς στον οποίο ξεχύθηκε η τέχνη, η δημιουργικότητα, η μουσική και η χαρά.
Να επανακτηθεί το κέντρο της πόλης μας, να ξαναζωντανέψουν οι δρόμοι της και οι πολίτες της να ξαναζήσουν όλοι μαζί την ομορφιά της παλιάς και ιστορικής Λεμεσού… (Γιώτης Κυριάκου, διοργανωτής)
Τελικά, είναι καλή η «ζωή του δρόμου»;
Γιώτης: Μεγάλωσα στους δρόμους του κέντρου της Λεμεσού. Απολαμβάνω κάθε στιγμή της μέρας, κάθε εποχή, τους ήχους, τη φασαρία, την ησυχία, τις μυρωδιές και χαίρομαι που ολοένα και περισσότερος κόσμος διαλέγει το κέντρο και τα καταστήματα του κέντρου για να ψωνίσει και να κάνει τη βόλτα του.
Χρίστος: Για εμάς, η τέχνη του δρόμου είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο. Ο δρόμος είναι ο καμβάς μας, εκεί που εξωτερικεύουμε όσα θέλουμε να μοιραστούμε με τον κόσμο. Είναι εκεί που όλα είναι πιο ήρεμα, πιο χαλαρά, πιο αυθεντικά. Έχει καλή πλευρά η ζωή του δρόμου.
Περιμένατε ότι θα έφτανε να γιορτάσει 10 χρόνια;
Γιώτης: Είναι τεράστια η ευχαρίστηση, όταν τελειώνει κάθε χρόνο το Φεστιβάλ. Παίρνω δύναμη από τα σχόλια των επισκεπτών και αρχίζει η προετοιμασία για το επόμενο. Όσο είμαι καλά, θα προσφέρω στην πόλη μου μέσα από τη διοργάνωση του Street Life, άρα, γιατί όχι, να φτάσουμε και 20 χρόνια!
Χρίστος: Ναι, περιμέναμε ότι θα προχωρήσει. Με τον τρόπο που μιλάμε με τον κόσμο, με μικρούς και μεγάλους, με τον τρόπο που δουλεύουμε και δείχνουμε τι είναι η τέχνη του graffiti, θέλουμε να περνάει μια θετική εικόνα, να μας αντιλαμβάνονται ως επαγγελματίες και νομίζω ότι αυτό αποδίδει.
Ξένοι καλλιτέχνες graffiti δείχνουν ολοένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το Φεστιβάλ. Έχουμε συμμετοχές από Ελλάδα μέχρι Μαλαισία… (EDMON 1419, διοργανωτής)
Ποιο περιστατικό θυμάστε πιο έντονα και γιατί;
Γιώτης: Το 2007, στη διάρκεια του δεύτερου Street Life Fest, ο Paparazzi σχεδίαζε το πιο μεγάλο graffiti μέχρι εκείνη τη στιγμή πάνω σε ψηλό κτίριο. Σχεδίασε ένα μαγευτικό σχέδιο με λουλούδια, φύση και γυμνόστηθες νεράιδες. Έγιναν καταγγελίες στο Δήμο Λεμεσού για τη γύμνια και του ζητήθηκε να τις ντύσει. Έτσι και έγινε, τους «φόρεσε» μαγιώ!
Χρίστος: Για εμάς ήταν πολύ σημαντικό που μπορούσαμε ελεύθερα να δημιουργήσουμε ανοιχτά για τον κόσμο της πόλης πρώτη φορά.
Τι προσφέρει το Φεστιβάλ αυτό στην περιοχή και στη Λεμεσό γενικότερα;
Γιώτης: Φιλοσοφία του φεστιβάλ υπήρξε από την αρχή να επανακτηθεί το κέντρο της πόλης μας, να ξαναζωντανέψουν οι δρόμοι της και οι πολίτες της να ξαναζήσουν όλοι μαζί την ομορφιά της παλιάς και ιστορικής Λεμεσού. Καταφέραμε η περιοχή να προσελκύσει τον κόσμο, ιδιαίτερα τον κόσμο που δε γνωρίζει ή δεν επισκέπτεται το κέντρο της πόλης.
Χρίστος: Η Αθηνών με τα graffiti έχει γίνει σήμα κατατεθέν για την πόλη. Αποτελεί ένα στίγμα ελευθερίας.
Αλλάζει κάτι σε αυτή τη δέκατη διοργάνωση;
Γιώτης: Περισσότερες ομάδες και καλλιτέχνες θα συμμετάσχουν και οι τοίχοι που θα φιλοτεχνηθούν επεκτείνονται ακόμα περισσότερο στους γύρω δρόμους. Θα υπάρχουν επίσης περισσότερες συμμετοχές με περίπτερα και εργαστήρια, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Θα έχουμε επίσης καλύτερες εγκαταστάσεις ήχου επί σκηνής.
Χρίστος: Είναι πολύ ωραίο που εξαπλώνεται το Φεστιβάλ. Φέτος θα δουλέψουμε σε τοίχους μέχρι και τον πεζόδρομο της Γενεθλίου Μιτέλλα, απέναντι από την εκκλησία της Αγίας Νάπας. Αυτό δείχνει ότι ο θεσμός μεγαλώνει. Θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορούμε να φτιάξουμε ένα έργο στη Μαρίνα Λεμεσού και στην τουριστική περιοχή, ανατολικά της Λεμεσού.
Κάνετε σχέδια για τα επόμενα χρόνια;
Γιώτης: Ο στόχος είναι να συνεχίσει να μεγαλώνει σε έκταση σα Φεστιβάλ, να προστεθούν και άλλες δραστηριότητες και να πείσουμε τις αρχές να ενταχθεί ο θεσμός σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ούτως ώστε να αυτοχρηματοδοτείται και να γίνεται ανταλλαγή ιδεών με άλλες πόλεις της Ευρώπης.
Χρίστος: Ξένοι καλλιτέχνες graffiti δείχνουν ολοένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για το Φεστιβάλ. Έχουμε συμμετοχές από Ελλάδα μέχρι Μαλαισία, όπως επίσης και εταιρείες πρώτων υλών που έχουν αρχίσει να χορηγούν τα spray. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει πολλή προοπτική.
Ο δρόμος είναι ο καμβάς μας, εκεί που εξωτερικεύουμε όσα θέλουμε να μοιραστούμε με τον κόσμο. Είναι εκεί που όλα είναι πιο ήρεμα, πιο χαλαρά, πιο αυθεντικά. (EDMON 1419, διοργανωτής)
Το Street Life Festival δεν είναι απλώς μια ετήσια εκδήλωση. Είναι ένα ραντεβού που κλείνουν μεταξύ τους κάθε χρόνο όσοι αγαπούν τη Λεμεσό, ντόπιοι και επισκέπτες. Είναι κάτι σαν γενέθλια, που ξέρεις ότι θα είσαι εκεί να τα γιορτάσεις με δικούς σου ανθρώπους, αφού το Φεστιβάλ ήρθε να σηματοδοτήσει την αναγέννηση μιας περιοχής ξεχασμένης για χρόνια. Μπορεί το Φεστιβάλ να ήρθε να καλύψει τα σημάδια των εργασιών για τον ερχομό του ΤΕΠΑΚ, αλλά εδώ και 10 χρόνια, τόσο το Πανεπιστήμιο, όσο και η διοργάνωση αυτή αποτελούν τον παλμό της παλιάς πόλης.
Η διοργάνωση είναι ήδη κομμάτι της ιστορίας της Λεμεσού και αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στο 5ο Συμπόσιο Προφορικής Ιστορίας στο Παττίχειο Δημοτικό Μουσείο το 2009. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι αυτός ο θεσμός επιτρέπει στον απλό κόσμο, στους κατοίκους, στους καταστηματάρχες, στους φοιτητές, στους τουρίστες, να γράφουν καθημερινά τη νέα ιστορία της παλιάς πόλης, δημιουργώντας δεσμούς συνεργασίας και αλληλεγγύης.
