Α. Σπύρου: «Υπάρχουν και 'στημένοι' στη Λεμεσό, γενικά είμαστε έξω καρδιά όμως»

Θα μπορούσε να είναι ο καλομαθημένος γιος του μπαμπά του. Στα 28 του, ο Αντρέας Σπύρου είχε την τύχη να ακολουθεί τα βήματα ενός από τους γνωστούς επιχειρηματίες της Λεμεσού, του Σπύρου Σπύρου, και, τελειώνοντας τις σπουδές του, ήξερε ότι υπήρχε η ασφάλεια ενός δικού του γραφείου στην οικογενειακή επιχείρηση. Τα πράγματα ήρθαν κάπως διαφορετικά, βέβαια, και έτσι ο Αντρέας είναι αυτός που σήμερα, μαζί με μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων, με πολύ μεράκι, δημιουργικότητα και ενθουσιασμό, τραβάνε όλο και ψηλότερα τη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση της Κύπρου, τον Μαραθώνιο Λεμεσού. Αυτό, όμως, συνεπάγεται μια ασταμάτητη και ολόχρονη προσπάθεια, σε ένα πεδίο ανεξερεύνητο για την Κύπρο. Δεν είναι μια δουλειά εύκολη ή απλή και η περίοδος της τελικής ευθείας πριν τον Μαραθώνιο τον κρατάει στο γραφείο 7 μέρες την εβδομάδα, 12+ ώρες τη μέρα.

Όταν τον συναντάς, καταλαβαίνεις ότι ο – πάντα χαμογελαστός – Αντρέας, είναι τόσο απλός και ανεπιτήδευτος, όσο κάθε άλλος συνομήλικός του, με έναν τρόπο που δε θα το περίμενες από κάποιον που έχει αναλάβει μια τέτοια θέση, πριν καν φτάσει τα 30. Ανέλαβε, βέβαια, και μια βαριά ευθύνη μαζί με τη θέση αυτή: όχι απλώς να φέρει σε πέρας, αλλά και να μεγαλώσει τη διοργάνωση του Μαραθωνίου, με τέτοιο τρόπο, ώστε η Λεμεσός να αποκομίζει ολοένα περισσότερα οφέλη. Το γεγονός ότι συνεχίζει να κρατά ισορροπίες, να πατάει στη γη, να μιλά με νεανικό ενθουσιασμό αλλά και ωριμότητα για το όραμα του Μαραθωνίου, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι επιχείρημα υπέρ της γενιάς των Λεμεσιανών, στην οποία ανήκει.

Αφού πέρασε 4 γεμάτα φοιτητικά χρόνια στο Essex και στο Λονδίνο, κάνοντας μεγάλα ταξίδια και στις 2 πλευρές του Ατλαντικού, επέστρεψε με ένα μυαλό γεμάτο νέες ιδέες και φρέσκες παραστάσεις, με εμπειρίες από σπουδαία φεστιβάλ και εντυπωσιακές διοργανώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Αναπόφευκτα, ο Μαραθώνιος αποδείχθηκε μια ευκαιρία, μια πρόκληση που θα του επέτρεπε να μην επαναπαυθεί, που θα τον ανάγκαζε να αξιοποιήσει όλο αυτό το υλικό.

Από πολύ νωρίς κατάλαβε, λοιπόν, ότι δεν ανέλαβε απλώς ένα από τα project της οικογενειακής επιχείρησης, αλλά δέχτηκε να βάλει ένα προσωπικό στοίχημα, για λογαριασμό ολόκληρης της πόλης. Άλλωστε, με το ίδιο σκεπτικό ανέλαβε και ο ίδιος ο πατέρας του, Σπύρος, εξ αρχής τη διοργάνωση αυτή, όταν είδε για πρώτη φορά το 2011 έναν θεσμό, που θα μπορούσε να αναδείξει τη Λεμεσό ως προορισμό για αναψυχή, αλλά και άσκηση, για ολόκληρη την οικογένεια. Έτσι, τα τελευταία 3 χρόνια, ο Αντρέας είναι ένας από τους λίγους 28χρονους, που κοιμούνται το βράδυ ξέροντας ότι όλη η Λεμεσός (και όλη η Κύπρος) παρακολουθεί και κρίνει ό,τι δημιουργεί στην πόλη του.

Το είχες στο μυαλό σου ότι θα αναλάμβανες αυτόν τον ρόλο επιστρέφοντας από τις σπουδές σου;
Είχα στο μυαλό μου ότι θα ασχολούμουν με τη διοργάνωση συνεδρίων και το event management στην οικογενειακή επιχείρηση. Ότι θα μπαίναμε, όμως, στη διαδικασία να τρέξουμε τον Μαραθώνιο με αυτόν τον τρόπο, να στήσουμε ομάδα και να τον φέρουμε εδώ που ήρθε σήμερα και ότι θα ασχολούμαστε 1 ολόκληρο χρόνο με την προετοιμασία του, δεν το είχα στο μυαλό μου.

Έχετε και συνεργασίες με ξενοδοχεία, όπως είναι το Crowne Plaza (όπου πραγματοποιήθηκε και η συνάντηση για τη συνέντευξη);
Ναι, είχαμε συνεργασία πέρσι και πρόπερσι, αλλά και φέτος που δεν έχουμε συγκεκριμένη συνεργασία, ξέρουμε ότι τα ξενοδοχεία της πόλης αποκτούν κίνηση λόγω του Μαραθωνίου. Φέτος περιμένουμε από το εξωτερικό 3.000 άτομα περίπου, δρομείς με τους φίλους και τις οικογένειές τους.

Είμαστε σε ένα σημείο που τα ξενοδοχεία της Λεμεσού αποδεικνύεται ότι δεν έχουν την απαραίτητη διαθεσιμότητα για να καλύψουν τις αυξανόμενες ανάγκες του θεσμού, και αυτό είναι καλό γιατί φαίνεται ότι υπάρχει δυναμική.

Ήταν «δώρο» του μπαμπά σου το γεγονός ότι ανέλαβες τη διοργάνωση αυτή;
Καθόλου. Θα μπορούσα να είχα ασχοληθεί με πολλά άλλα πράγματα στην εταιρεία. Ανέλαβα γιατί υπήρχε η πίστη ότι μπορεί να μεγαλώσει ο θεσμός αυτός, μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις, όπως και μεγάλωσε από τότε που ο Σπύρος Σπύρου ανέλαβε την όλη διοργάνωση. Όταν τον είχαν στείλει να παρακολουθήσει τον αγώνα, ως Δημοτικός Σύμβουλος, πριν 7 – 8 χρόνια, οι συμμετέχοντες ήταν γύρω στις 2.000 μόνο (και μόλις είχε ξεκινήσει, πριν 12 χρόνια, που τον διοργάνωνε μόνος του ο ΓΣΟ, έφτανε μόλις τις 70 συμμετοχές).

Ο Μαραθώνιος το 2016, όταν τον ανέλαβα εγώ, έφτανε ήδη στους 7.000 συμμετέχοντες, αλλά μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, για να φτάσει πέρσι τις 13.000. Για την εταιρεία ξεκίνησε ως ένα παράπλευρο project η διοργάνωση αυτή, αλλά εξελίχθηκε σε κάτι για το οποίο δουλεύουμε ολόκληρο τον χρόνο. Ήδη από σήμερα ξέρουμε ότι τον Απρίλιο του 2019 θα διεξαχθεί ο 13^ος Μαραθώνιος. Η εταιρεία ανέλαβε τη διοργάνωση μετά από πρόταση του πατέρα μου, ο οποίος είδε ότι υπήρχαν περιθώρια ανάπτυξης του θεσμού.

Στόχος ήταν η ανάπτυξη του Μαραθωνίου να βοηθήσει συνολικά την πόλη, αλλά και την Κύπρο ολόκληρη, και αυτό επιβεβαιώθηκε από την μέχρι τώρα πορεία.

Εσύ πως το εισέπραξες αυτό ως έφηβος τότε; Καταλάβαινες ότι είναι κάτι μεγάλο, ήθελες να ασχοληθείς με αυτό;
Δεν καταλάβαινα και πολλά. Ήξερα μόνο ότι ήταν κάτι, για το οποίο ο πατέρας μου αφιέρωνε πολλές ώρες και έλειπε συχνά από το σπίτι. Είναι ένας άνθρωπος που ασχολείται με τον τουρισμό εδώ και 40 χρόνια και ήξερα ότι ήθελε να κάνει μια μεγάλη διοργάνωση για την πόλη. Πίστεψε πολύ σε αυτό τον θεσμό και δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα μιλάμε για ένα διήμερο, με 6 διαφορετικές διαδρομές, 4 παράλληλα events και πάνω από 15.000 συμμετέχοντες.

Υπάρχουν Λεμεσιανοί που αγαπούν πολύ την πόλη τους, που δουλεύουν πολύ για κάτι, σιγά-σιγά, με μικρά βήματα και με πολλή αγάπη για να μπορέσει να πετύχει. Δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη τόσο μεγάλα πράγματα, αλλά χρειάζονται συνεχώς πολλή αγάπη και πολλή υποστήριξη από όλους: τόσο από ιδιωτικές επιχειρήσεις (όπως τα ξενοδοχεία) όσο και από δημόσιους φορείς (όπως ο Δήμος Λεμεσού).

Αν ο Δήμος Λεμεσού ή ο ΓΣΟ παρέμεναν οι μόνοι διοργανωτές, θα μπορούσε να υπάρχει αυτή η εξέλιξη;
Χρειάζεται να υπάρχει η συνεργασία με την ιδιωτική πρωτοβουλία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μια ιδιωτική πρωτοβουλία θα φέρει εμπειρογνωμοσύνη, νέες ιδέες, θα φέρει κοντά και άλλους υποστηρικτές από τον ιδιωτικό τομέα.

Από μόνος του ο Δήμος δεν θα μπορούσε να μεταφέρει το ίδιο αποτελεσματικά το όραμα, να γίνει ο Μαραθώνιος υπόθεση όλων στη Λεμεσό και να το αγκαλιάσουν ξενοδοχεία και άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Δεν έχει να κάνει με τις ικανότητες των ανθρώπων στον Δήμο, αλλά με το γεγονός, μάλλον, ότι δεν υπάρχει η απαραίτητη «χημεία» στην επικοινωνία ενός δημόσιου φορέα με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Βέβαια, μέχρι σήμερα έχει ήδη βοηθήσει πολύ ο Δήμος Λεμεσού. Με τον Νίκο Νικολαΐδη η συνεργασία πρόσφατα ξεκίνησε και εξελίσσεται εξαιρετικά, αλλά και επί δημαρχίας Αντρέα Χρίστου έγιναν πολλά και σημαντικά για τον Μαραθώνιο, γιατί ήταν ένας άνθρωπος που μοιράστηκε μαζί μας το όραμα αυτό για έναν μεγάλο θεσμό. Έτσι, είναι σαφές ότι και η ιδιωτική πρωτοβουλία χωρίς τη στήριξη του Δήμου, δε θα μπορούσε να είχε πετύχει, όσα πέτυχε μέχρι σήμερα για τον Μαραθώνιο Λεμεσού.

Τώρα πια, για παράδειγμα, με όλη την εξέλιξη και την ανάπτυξη που είχε ο θεσμός, υπάρχει η ανάγκη να βγουν ανοιχτά όλοι οι φορείς και να τονίσουν ξανά ότι ο Μαραθώνιος είναι της Λεμεσού, είναι ο Μαραθώνιος της Κύπρου που πραγματοποιείται στην πόλη. Όπως όλοι διακηρύττουν περήφανα ότι το Καρναβάλι της Λεμεσού είναι η μεγάλη καρναβαλίστικη διοργάνωση της Κύπρου, έτσι πρέπει να κάνουν και για τον Μαραθώνιο. Αυτό είναι ένα απαραίτητο βήμα για να πάει ακόμα πιο ψηλά η διοργάνωση. Άλλωστε είναι ο επίσημος Μαραθώνιος της Κύπρου.

Τι σημαίνει «επίσημος Μαραθώνιος της Κύπρου»;
Η διαδρομή του Μαραθωνίου Λεμεσού φιλοξενεί το Παγκύπριο Πρωτάθλημα Μαραθωνίου της Κύπρου. Ο ΓΣΟ έχει εξασφαλίσει από την Παγκύπρια Ομοσπονδία το δικαίωμα να φιλοξενεί το Πρωτάθλημα αυτό.

Ανάμεσα στα 800 άτομα που θα τρέξουν στην διαδρομή των 42 χιλιομέτρων, υπάρχουν 70 αθλητές που διαγωνίζονται για την ανάδειξη του πρωταθλητή Κύπρου. Είμαστε περήφανοι που ο επίσημος μαραθώνιος της Κύπρου, είναι ο Μαραθώνιος της Λεμεσού.

Πέρα από αυτό το γεγονός, όμως, ο Μαραθώνιος Λεμεσού είναι η αθλητική διοργάνωση με τους περισσότερους συμμετέχοντες, με τους περισσότερους εθελοντές, με τα περισσότερα παράλληλα event σε όλη την Κύπρο. Από αυτό και μόνο, αποκτά άλλη βαρύτητα η διοργάνωση αυτή.

Έχει μεγάλα κέρδη η εταιρεία από τη διοργάνωση του Μαραθωνίου;
Προς το παρόν είναι ένα project στο οποίο επενδύουμε, χωρίς να έχουμε έσοδα. Καταφέραμε πέρσι να καλυφθούν τα έξοδα της διοργάνωσης. Το κόστος είναι μεγάλο και καταβάλλουμε πολλές προσπάθειες, ώστε να είναι βιώσιμο αυτό το project και να έχει μια προοπτική ανάπτυξης στη Λεμεσό. Για να μπορεί να αναπτύσσεται συνέχεια, να προσφέρει όλο και περισσότερα στους δρομείς που συμμετέχουν, αλλά και στην πόλη, θα πρέπει να έχει έσοδα. Γι’ αυτό δουλεύουμε όλοι και, φυσικά, σε μια ομάδα που δουλεύει όλο τον χρόνο για αυτό τον σκοπό, δεν δουλεύει κανείς δωρεάν, δεν είναι χόμπυ.

Από πόσα άτομα αποτελείται τώρα η ομάδα του Μαραθωνίου Λεμεσού;
Είναι συνολικά 9 άτομα, όλοι τους νεαρής ηλικίας, γιατί θεωρώ ότι αυτό είναι σημαντικό για να έρχονται νέες ιδέες, όρεξη για καινούρια πράγματα και ενθουσιασμός. Τα παιδιά είναι 23 – 33 χρονών, γιατί όσο μεγαλώνεις παλιώνει και ο τρόπος που σκέφτεσαι, πράγμα που θα ισχύει και για εμένα σίγουρα στο μέλλον. Η ομάδα χρειάζεται να μεγαλώσει.

Στο εξωτερικό οι μαραθώνιοι ετοιμάζονται από ομάδες 30 – 40 ατόμων, αλλά δεν έχουμε ακόμα τη δυνατότητα να καλύψουμε οικονομικά κάτι τέτοιο.

Προσφέρει κάτι στην πόλη, για να θέλουμε να αναπτυχθεί περισσότερο ο Μαραθώνιος;
Φυσικά! Πρώτα απ’ όλα προσφέρει στον τουρισμό, γνωρίζουν πολλοί τη Λεμεσό μέσα από τον Μαραθώνιο. Οι δρομείς θα έρθουν μαζί με φίλους και οικογένειες και η καλή εμπειρία που μεταδίδεται από στόμα σε στόμα είναι η καλύτερη διαφήμιση. Όλες οι επιχειρήσεις της πόλης επωφελούνται από αυτό.

Γιατί έγινε διήμερος ο Μαραθώνιος Λεμεσού;
Το 2016 είχαμε 10.000 άτομα στο μόλο. Ήταν ζήτημα ασφάλειας, πια, να μοιραστεί αυτός ο κόσμος και να αποσυμφορηθεί η περιοχή. Από την άλλη, θέλαμε να ανεβεί η ποιότητα για αυτούς που τρέχουν το αγωνιστικό κομμάτι και προσπαθούν να κάνουν ένα καλό χρόνο και ήταν άχαρο να τρέχουν δίπλα σε αυτούς που περπατούσαν τον δρόμο των 5 χιλιομέτρων, για παράδειγμα.

«Ως νεαρός Λεμεσιανός, είμαι απογοητευμένος από τη διασκέδαση στη Λεμεσό»

Πέρα από το Καρναβάλι που ανέφερες, υπάρχουν άλλες τέτοιες μεγάλες διοργανώσεις στη Λεμεσό;
Μεγάλη σε ό,τι αφορά τον αριθμό των συμμετεχόντων είναι και η Γιορτή του Κρασιού. Βέβαια, εμένα δε με ικανοποιεί αυτή η γιορτή. Έχει μια εικόνα που δεν έχει αλλάξει εδώ και δεκαετίες. Τουλάχιστον τα τελευταία 20 – 25 χρόνια δεν έχω δει καμιά προσπάθεια να αναβαθμιστεί. Στο εξωτερικό έχω δει γιορτές του κρασιού πολύ πιο μικρές, πολύ πιο τακτοποιημένες, όπου μάθαινε πράγματα ο κόσμος για τις γεύσεις και τις παραδόσεις του κρασιού.

Αν σκεφτεί κανείς ότι ο Μαραθώνιος συνέχεια αναβαθμίζεται, ενώ δεν έχoυμε παράδοση στο τρέξιμο, ενώ η Γιορτή του Κρασιού παραμένει στάσιμη, με τόσους αιώνες παράδοσης στο κρασί, σημαίνει ότι κάτι δε γίνεται σωστά.

Και το καρναβάλι θα μπορούσε να είναι καλύτερο, γιατί και εκεί έχει αρχίσει να χάνεται ο χαρακτήρας. Θα μπορούσε να αναδιοργανωθεί, ώστε να αναδειχθούν καλύτερα και τα παραδοσιακά στοιχεία, όπως οι κανταδόροι, αλλά να υπάρχει και η ελευθερία να γίνουν περισσότερα πράγματα.

Συμμετέχεις στο καρναβάλι;
Τα τελευταία 3 χρόνια συμμετέχω στην παρέλαση, ναι. Φέτος είχαμε διοργανώσει και ένα πάρτι για το καρναβάλι. Το ζω σαν θεσμό, αλλά θα ήθελα να δω να το αγκαλιάζει όλη η πόλη, με ιδιωτικές πρωτοβουλίες, που θα το αναδείξουν σαν ένα μεγάλο φεστιβάλ. Κάναμε, για παράδειγμα, ένα καρναβαλίστικο πάρτι φέτος, αξιοποιώντας τον χώρο του Θεάτρου Ένα στην παλιά πόλη και είχε ιδιαίτερη επιτυχία, όμως κάποιοι αντέδρασαν γιατί χρησιμοποιήθηκε αυτός ο χώρος. Γιατί όχι; Ας αφήσουμε να αναπτυχθούν νέα πράγματα, να μεγαλώσει σαν θεσμός, να μη μείνει στάσιμος, όπως η Γιορτή του Κρασιού.

Πως θα μπορούσε να μεγαλώσει το Καρναβάλι σαν θεσμός, δηλαδή;
Γίνονται ήδη αρκετά, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν πολλά περισσότερα. Αν και διοργανώνονται χοροί στην Πλατεία Κάστρου, για παράδειγμα, θα μπορούσαν αυτές οι εκδηλώσεις να αναβαθμιστούν μέσα από τη συνεργασία με ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Η εμπειρογνωμοσύνη των επαγγελματιών που εξειδικεύονται στο κομμάτι αυτό, της διοργάνωσης εκδηλώσεων, θα μπορούσε να ανανεώσει την εικόνα του καρναβαλιού και να προσελκύσει ακόμα περισσότερο κόσμο.

Ο Δήμος κάνει μια πολύ καλή δουλειά με το να δημιουργεί concepts και ιδέες. Από εκεί και πέρα, ίσως θα βοηθούσε να αναθέτει σε ειδικούς, μέσα από διαδικασία προσφορών, να τα υλοποιήσουν.

Σου αρέσουν, δηλαδή, τα πάρτι που γίνονται τον τελευταίο καιρό στο Παλιό Λιμάνι;
Δεν έχω πάει για να ξέρω ακριβώς, αλλά μου φαίνεται καλή σαν ιδέα, ναι. Ο κόσμος τα αγκάλιασε, είναι κάτι διαφορετικό.

Πιστεύεις ότι η Λεμεσός δικαίως έχει τον τίτλο της πόλης της διασκέδασης;
Σε σχέση με άλλες πόλεις της Κύπρου, 100%! Αλλά δε θέλουμε να είμαστε απλώς οι «καλύτεροι του χωριού». Προσωπικά, ως νεαρός Λεμεσιανός, είμαι απογοητευμένος από τη διασκέδαση και τη νυχτερινή ζωή, γιατί είναι μονοδιάστατη. Δε θέλω να αδικώ τον τόπο μου – σίγουρα αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαστε σε μια μικρή πόλη και χώρα. 

Φαίνεται ότι το κατέχεις το θέμα της διασκέδασης. Έχεις ασχοληθεί με αυτό, έχεις κάνει σπουδές σχετικές;
Όχι, καμία σχέση. Σπούδασα οικονομικά και νομική. Αλλά την περίοδο που σπούδαζα στην Αγγλία, ανακάλυψα την ηλεκτρονική μουσική και τον τρόπο που διασκεδάζουν σήμερα στο εξωτερικό, με μεγάλα πάρτι και φεστιβάλ. Ταξίδεψα πάρα πολύ, από ΗΠΑ και Μεξικό, μέχρι Γερμανία, Ολλανδία και Ισπανία, είδα διάφορα φεστιβάλ και πήρα πολλές ιδέες, κάποιες από τις οποίες έχουν μπει και στον Μαραθώνιο. Σε αυτό βοήθησε πολύ η στήριξη που είχαμε και από την ομάδα του Guaba Beach Bar, το οποίο εδώ και μερικά χρόνια έχει αναλάβει το πάρτι για το κλείσιμο της διοργάνωσης.

Γιατί τόσα φεστιβάλ; Τόση πολλή αγάπη για τη μουσική ή ευκαιρία να γνωρίσεις κοπέλες; (γέλια)
Δεν ήταν ούτε η μουσική ο κύριος λόγος, αλλά ούτε και οι κοπέλες, βέβαια (άλλωστε σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στο Μεξικό για παράδειγμα, ήταν πραγματικά εκτός ελέγχου, χόρευαν τόσο έξαλλα, ώστε δεν μπορούσες καν να τους μιλήσεις, πόσο μάλλον να φλερτάρεις).

Ο κύριος λόγος που μου αρέσουν τα φεστιβάλ είναι η αίσθηση του πάρτι, η διάθεση που υπάρχει, το γεγονός ότι όλοι είναι χαλαροί και περνάνε όμορφα σαν μια μεγάλη παρέα. 

Θα ήθελες, λοιπόν, τέτοια φεστιβάλ και στη Λεμεσό;
Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους. Στο Dance Event στο Amsterdam συγκεντρώνονται 300.000 τουρίστες. Στο Sonar Festival στη Βαρκελώνη, πηγαίνουν άλλοι 180.000 τουρίστες μέσα σε 5 μέρες. Πολλά μεγάλα φεστιβάλ σε χώρες της Ευρώπης, όπως το Tomorrowland στο Βέλγιο, το Glastonbury στην Αγγλία, το Primavera στην Ισπανία, έχουν σημαντικά οφέλη για τον τουρισμό και την τοπική οικονομία, προσέλκυσαν πολλά ταλέντα, ανέβασαν το branding των πόλεων, έφεραν νέες ιδέες και αντιλήψεις, και όλα αυτά είναι κάτι που θέλει και η Λεμεσός. Ακόμα και στις γειτονικές μας χώρες, όπως ο Λίβανος, που μπορεί να έχει διάφορα προβλήματα, οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί σε καινούρια πράγματα και ιδέες, από όσο μπορώ να γνωρίζω, ενώ εμείς δεν είμαστε τόσο.

Γιατί νομίζεις ότι δεν είμαστε ανοιχτοί σε νέα πράγματα;
Έχω κι εγώ την απορία, δεν είμαι σίγουρος. Ποιος θα δοκιμάσει κάτι καινούριο, ποιος θα μπει στο ρίσκο, πόσοι θα αντιδράσουν και πόσο έτοιμος είναι να αντέξει κανείς τις αντιδράσεις αυτές και να προχωρήσει με το σχέδιο του;

Αναφέρεσαι, δηλαδή, σε φεστιβάλ με ηλεκτρονική μουσική ή γενικότερα σε φεστιβάλ;
Όχι, θα μπορούσε να είναι ένα φεστιβάλ με φαγητό και παραδοσιακά προϊόντα. Για παράδειγμα, το Oktoberfest στη Γερμανία είναι ένα φεστιβάλ μπύρας με παραδοσιακά, γερμανικά λουκάνικα και κότσι, τόσο καλά δομημένο, ώστε να καταφθάνουν χιλιάδες από όλο τον κόσμο για να τα δοκιμάσουν.

Γιατί να μην ήταν και η Γιορτή του Κρασιού ένα τέτοιο φεστιβάλ, λοιπόν; Σίγουρα, το να διεθνοποιήσεις μια διοργάνωση, συνεπάγεται σε ένα βαθμό την απώλεια του αρχικού, παραδοσιακού χαρακτήρα...

Ίσως οι αρμόδιοι, που έχουν την ευθύνη για τη διοργάνωση, να μη θέλουν να επωμιστούν την κατακραυγή του κόσμου σε μια τέτοια πιθανή εξέλιξη κι έτσι μένει στάσιμος ο θεσμός. Αλλά, αν κάποιος άντεχε τις πιέσεις, γίνονταν οι αλλαγές και τετραπλασιαζόταν η απήχηση μιας διοργάνωσης, όπως η Γιορτή του Κρασιού, ποιοι θα είχαν αντίρρηση στην εξέλιξη αυτή;

«Για να αλλάξει η Λεμεσός, οι νέοι πρέπει να αντιστέκονται όσο αντέχουν…»

Είναι οπισθοδρομικός ο κόσμος της Λεμεσού, που επικρίνει τις νέες προσπάθειες;
Είναι βαριά λέξη, οπότε δε θα το έλεγα ακριβώς έτσι. Ο κόσμος θα αντιδράσει αρνητικά σε νέα πράγματα αρχικά, αλλά σε βάθος χρόνου ανταποκρίνεται στην αλλαγή. Υπάρχει πολλή νοσταλγία νομίζω. Και στην περίπτωση του Μαραθωνίου το βλέπουμε, δηλαδή, που αντιδρούν κάποιοι στο κόστος συμμετοχής που φτάνει τα €30 ευρώ στον δρόμο των 10 χιλιομέτρων (αν και έχουν εισαχθεί πολλές καινοτομίες πια στον θεσμό, με προσωπικό πακέτο για κάθε συμμετέχοντα, με application για την διοργάνωση κλπ.), επειδή κάποτε έτρεχαν με συμμετοχή €5.

Μήπως υπάρχει και φθόνος, επειδή είναι ιδιώτης ο διοργανωτής και κάποιος σκέφτεται ότι βγάζει λεφτά από αυτή τη διοργάνωση;

Δε νομίζω ότι είναι τόσο αυτό, όσο το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να νομίζει ότι θα έκανε τη δουλειά σου καλύτερα από εσένα. Ούτε γνωρίζουν, ούτε εκτιμούν όλοι την δουλειά που κάνει κάποιος στον τομέα του.

Θα ήταν σα να έλεγα εγώ τώρα ότι μπορώ να κάνω κι εγώ τον Επίσημο Οδηγό Λεμεσού και να δημιουργώ από το μηδέν χιλιάδες νέα αφιερώματα κάθε χρόνο, εξαιρετικά, επαγγελματικά video και φωτογραφίες, όπως το κάνει το All About Limassol.

Υπάρχει, λοιπόν, χώρος για νέες προτάσεις και πρωτοβουλίες στη Λεμεσό;
Ναι, υπάρχει, αλλά πρέπει αυτός που έρχεται με νέες ιδέες, ιδίως οι πιο νεαροί που έρχονται από το εξωτερικό με σπουδές και εμπειρίες, να αντιστέκονται όσο αντέχουν στο να προσαρμοστούν στο κατεστημένο που βρίσκουν στην πόλη τους. Γενικά το έχουν αρκετά αυτό οι Λεμεσιανοί και γίνονται πράγματα που προκύπτουν μέσα από ιδιωτικές πρωτοβουλίες, όπως είχε γίνει και με το Limassol Branding.

Ακόμα κι αν δεν πέτυχε 100% εκείνη η προσπάθεια, προέκυψαν άλλα πράγματα μέσα από τις ιδέες εκείνες, όπως ο Μαραθώνιος, αλλά και το All About Limassol, το οποίο οργανωμένα, ολοκληρωμένα και συστηματικά, αναδεικνύει με άκρως επαγγελματικό τρόπο τα μοναδικά πλεονεκτήματα της πόλης μας. Ακόμα και τα μεγάλα έργα, η Μαρίνα Λεμεσού, οι αυτοκινητόδρομοι, τα ευρωπαϊκά κονδύλια που κέρδισε και κράτησε η πόλη, έγιναν χάριν σε όσους δούλεψαν για να λειτουργήσουν σωστά όλα αυτά, ιδιώτες και Δήμο.

Πιστεύεις, βέβαια, ότι όταν κάποιος συναντά συνέχεια αντίδραση, κάποια στιγμή θα κουραστεί και θα σταματήσει να προσπαθεί.
Ναι, αλλά δεν αδικώ τον κόσμο. Είμαστε μια μικρή κοινωνία και με αρκετά κλειστές αντιλήψεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις ριζικά τον τρόπο ζωής αμέσως. Η πρόοδος, άλλωστε, δε ακολουθεί ευθύγραμμη πορεία – θα έχει πισωγυρίσματα, καθυστερήσεις και δυσκολίες.

Τι άλλο θα ήθελες να δεις διαφορετικό στη Λεμεσό;
Στο κομμάτι του τουρισμού, αν και έχουμε εξαιρετικά ξενοδοχεία, νομίζω ότι έχουμε μείνει μόνο στην επιλογή του resort, που είναι για πιο ακριβή διαμονή.

Θα ήταν καλό να έχουμε και καλά, boutique ξενοδοχεία στην πόλη, των 60 δωματίων, για παράδειγμα, αλλά χωρίς 5άστερο εστιατόριο, εντυπωσιακή πισίνα κλπ. Κάτι τέτοιο θα προσέλκυε και νεαρό τουρισμό, ηλικιών 28 – 35, που έχει ένα καλό εισόδημα, αλλά δεν θέλει να ξοδέψει σε πολυτέλεια.

Με τέτοια ξενοδοχεία η πόλη θα ζωντανέψει, γιατί ο κόσμος θα κινείται μέσα στην πόλη, θα ξοδεύει σε εστιατόρια, καφετέριες, καταστήματα, σε ενοικίαση οχημάτων, σε δραστηριότητες κλπ. Ακόμα και τα hostels είναι σημαντικό κομμάτι μιας πόλης, αν και δεν ξέρω κατά πόσο το θέλει αυτό η Λεμεσός. Μπορεί να προσελκύουν τουρίστες με πιο μικρό πορτοφόλι, αλλά είναι τουρίστες που κινούνται πάλι μέσα στην πόλη, αλλά και στην ύπαιθρο. Βέβαια και αυτά θα πρέπει να έχουν ένα ποιοτικό επίπεδο.

Θα ήθελα να δω μια βελτίωση και στην καθημερινότητά μας. Οι δρόμοι και η κίνηση με ενοχλούν πολύ στη Λεμεσό. Υπάρχει πρόβλημα με τους χώρους στάθμευσης. Χτίζονται κτίρια που θα φιλοξενήσουν πολύ κόσμο και πρέπει να υπάρχει πρόνοια για αυτό. Είναι καλό που έρχεται αυτή η ανάπτυξη στη Λεμεσό, αλλά χρειάζεται να αναπτυχθούν και οι υποδομές, όπως επίσης και το πράσινο. Πλατείες και πάρκα θα ωφελήσουν όλους μας.

Γιατί, πιστεύεις, δεν υπάρχει πρόνοια για στάθμευση, πάρκα και πράσινο;
Νομίζω ότι οφείλεται στο γεγονός πως στην Κύπρο δεν έχουμε μάθει να σχεδιάζουμε συνολικά κάτι. Είμαστε καλοί στο να εκτελούμε, αλλά όχι στο να μανατζάρουμε.

Ποιος φταίει γι’ αυτό: η άγνοια, η αδιαφορία, η έλλειψη εμπειρογνωμοσύνης;
Και τα 3 αυτά υπάρχουν και σίγουρα έχουν ευθύνες και όσοι βρίσκονται σε αρμόδιες θέσεις. Αλλά, τελικά, όλα ξεκινούν από τον κόσμο και από το τι ζητά, τι απαιτεί.

Αν όσοι βρίσκονται σε αξιώματα στα κέντρα αποφάσεων, δεν έχουν το όραμα, την ικανότητα ή το ενδιαφέρον για να κάνουν κάτι σωστά, τότε γιατί είναι ακόμα εκεί; Σε αυτό έχει ευθύνη ο κόσμος.

Ίσως, βέβαια, να εστιάζουμε και σε λάθος ζητήματα κάθε φορά. Η Κύπρος πέρασε μια δύσκολη πενταετία με την κρίση και οι αναπτύξεις με ακίνητα ήταν η λύση για να έρθει ζεστό χρήμα στην οικονομία. Δεν το επικρίνω αυτό, γιατί όταν βρίσκεσαι σε μια δύσκολη κατάσταση πρέπει να βρεις τρόπο να βγεις από αυτή. Μάλιστα, κατά τη γνώμη μου, οι μεγάλες αναπτύξεις, που προσελκύουν κόσμο από το εξωτερικό, είναι ένας τρόπος για να έρθουν στην πόλη άνθρωποι με νέες ιδέες και πρωτοβουλίες. Θα έπρεπε, όμως, να υπάρχουν πρόνοιες για την ποιότητα ζωής όλων των κατοίκων της Λεμεσού. Θα έπρεπε να υπάρξει και μια ρύθμιση για τα ενοίκια των σπιτιών στα οποία δε μένουν εκατομμυριούχοι, εκεί που μένουν νέοι άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά. Η ανάπτυξη πρέπει να έρχεται με οφέλη για όλους και να καλύπτει όλες τις κοινωνικές ομάδες.

Και, τελικά, είναι και θέμα κουλτούρας. Ακόμα και ο κόσμος, που διαμαρτύρεται και ζητά πράγματα, πρέπει να προσέχει την πόλη του. Αν πετάμε σκουπίδια ή καταστρέφουμε την πόλη και τις υποδομές της, τότε πως θα πάει μπροστά;

Είναι πόλη για νέους η Λεμεσός;
Ναι, είναι. Έχει χαλαρή διάθεση, που επιτρέπει στους νέους να ζήσουν και να δημιουργήσουν. Ακόμα κι αν δουλεύεις και τρέχεις όλη μέρα, έχεις ευκαιρίες για να απολαύσεις πράγματα. Είναι και η θάλασσα, είναι ίσως και η κουλτούρα των Λεμεσιανών τέτοια, που θα βγουν την βόλτα τους, θα πιούν το ποτό τους, θα συναντηθούν με κόσμο. Δε χρειάζεται απαραίτητα κάποιος να ξοδέψει πολλά για να χαλαρώσει ή να διασκεδάσει στη Λεμεσό.

Υπάρχουν καλές επιλογές για όλα τα πορτοφόλια. Βέβαια, αν θέλεις να ζήσεις το «όνειρο» της μεγάλης χλιδής, ναι, θα πρέπει να πληρώσεις.

Εσύ είσαι της χλιδής;
Εμένα οι επιλογές μου είναι απλές. Συνήθως για ποτό με φίλους στην παλιά πόλη. Το clubbing το δυνατό δεν το προτιμούμε πια, δεν το αντέχουμε. Ακόμα και σε café και σε σπίτια θα βρεθούμε και θα διασκεδάσουμε. Μου αρέσει, από μπαράκια, το Mason στο κέντρο, μου αρέσει και το Columbia Beach Bar. Μπορεί στην αρχή να το πήραμε πολύ στα σοβαρά το συγκεκριμένο Beach Bar, τον πρώτο καιρό έμπαινες μέσα και νόμιζες ότι ήσουν στο Σαιν Τροπέ, αλλά επειδή δεν είναι αυτό το στημένο πράγμα ο Λεμεσιανός, σιγά – σιγά άλλαξε το κλίμα. Κατά τ’ άλλα το σκηνικό στο Columbia Beach Bar, το όλο concept, το ποτό, το φαγητό, η διακόσμηση, η εξυπηρέτηση, είναι πολύ ξεχωριστό.

Κινδύνευσε το χαλαρό κλίμα της Λεμεσού από την επιτήδευση που μπορεί να έχει η εικόνα της χλιδής;
Ναι, υπάρχει μια τέτοια τάση, αλλά δε νομίζω ότι μπορεί να χάσει τη γνησιότητα και τον χαλαρό χαρακτήρα του ο κόσμος της πόλης.

Υπάρχει και η επιτήδευση σε κάποιους (χώρους και ανθρώπους), υπάρχει και η επιδειξιμανία, αλλά στο τέλος της ημέρας είμαστε έξω καρδιά στη Λεμεσό και δεν αλλάζει αυτό.

Όμως, αυτοί που πραγματικά μπορούν να απολαμβάνουν τη χλιδή, δεν το επιδεικνύουν, ούτε το προβάλλουν με φωτογραφίες στο Facebook, και δεν είναι επιτηδευμένοι ή σφιγμένοι. Την πρώτη φορά που κατάλαβα, πόσο στημένοι και δήθεν είμαστε κάποιες φορές στη Λεμεσό, ήταν όταν πήγα στο πρώτο πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής στη Βαρκελώνη και είδα τους πάντες να χορεύουν και να διασκεδάζουν πραγματικά, όχι να στέκονται και να βλέπουν ο ένας τον άλλο. Είμαστε και μικρή κοινωνία, βέβαια, και μπορεί κάποιοι να νιώθουν ότι δεν μπορούν να ξεδώσουν όπως θα ήθελαν, όταν διασκεδάζουν.

Εσύ ξεδίνεις ή συγκρατιέσαι;
Εγώ διασκεδάζω με όλη μου την ψυχή. Δεν το θεωρώ καθόλου κακό. Ίσα — ίσα, το να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, να χαλαρώνεις και να περνάς καλά με την παρέα σου, είναι σημαντικό κομμάτι στη ζωή του καθενός. Ιδίως αν δουλεύεις πολλές ώρες και κουράζεσαι, θα πρέπει να εξασφαλίζεις τέτοιες ευκαιρίες για τον εαυτό σου. Είναι θέμα ισορροπίας. Όταν κάποιος θέλει να διασκεδάσει, είναι καλό να χαλαρώνει. Μπορεί ακόμα και να πιει λίγο παραπάνω κάποιος, αλλά δεν είναι απαραίτητα μεμπτό αυτό, αν δεν ενοχλεί τρίτους και αν δεν γίνεται επικίνδυνος. Απλά θα πάρει ένα ταξί για να πάει σπίτι του, αντί να μπει στο αυτοκίνητο να οδηγήσει, και όλα καλά.

Στα 28 του, ο Αντρέας έχει προλάβει να διαμορφώσει πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι ζητά από τη ζωή του, από την καθημερινότητα του στην πόλη, από το μέλλον του σε αυτή. Για τα περισσότερα από αυτά που προσδοκά να γίνουν, ξέρει ότι χρειάζεται να υπάρχει μια πόλη δεμένη, με τον κόσμο της προσηλωμένο σε κοινούς στόχους, που θα μπορεί να δουλεύει και να κυνηγά ευκαιρίες με την ίδια σύμπνοια που όλοι μαζί οι Λεμεσιανοί διασκεδάζουν, στις μεγάλες γιορτές της πόλης.

Αν και ξέρει ότι το καινούριο και το διαφορετικό σίγουρα θα συναντήσουν αντίσταση, δε διστάζει να δοκιμάσει και να προτείνει πράγματα, με το τσαγανό και την αποφασιστικότητα ενός νέου που φαίνεται έτοιμος να αντέξει πολλές απογοητεύσεις, μέχρι να δει τις προσπάθειές του να αποδίδουν. Έχει, όμως, αυτοπεποίθηση για αυτό το καινούριο που φέρνει στην πόλη και ξέρει ότι, κατά βάθος, αυτό ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του γνήσιου, ανεπιτήδευτου και ανοιχτόκαρδου Λεμεσιανού. Μπορεί, λοιπόν, να μπήκε από νωρίς «στα βαθιά», όμως και καλό «κολύμπι» ξέρει, και αποθέματα δύναμης έχει. Και στο βαθμό που οι προσδοκίες του υλοποιούνται, με τον κόσμο να βγαίνει μαζικά στο δρόμο και να στηρίζει έμπρακτα τον θεσμό του Μαραθωνίου, με τη διοργάνωση να γίνεται μια μεγάλη πλατφόρμα για φιλανθρωπικές δράσεις (όπως την οραματίζεται, στο πρότυπο μαραθωνίων του εξωτερικού), και τη Λεμεσό να αναδεικνύεται ολοένα, με όλες τις χάρες και τα πλεονεκτήματά της, οι δυνάμεις αυτές μάλλον θα ανανεώνονται διαρκώς.

Βρες περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες και βίντεο για τον ΟΠΑΠ Μαραθώνιο Λεμεσού ΓΣΟ εδώ.