Η ύπαιθρος της Λεμεσού είναι γεμάτη ιστορία και παραδόσεις. Σχεδόν κάθε σπίτι, κάθε δρομάκι κουβαλάει στοιχεία μιας κουλτούρας που αποτελεί πια συλλογικό κειμήλιο, μνημείο μιας εποχής που έχει περάσει και δε θα ξαναγυρίσει.

Αυτό που δεν υποψιάζεται κανείς, βέβαια, είναι ότι κάποια από τα ενθύμια αυτά, μετράνε μόνο 2 – 3 δεκαετίες ζωής. Τα χωριά – ιδιαίτερα τα ορεινά – είδαν αρκετές αλλαγές, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού και της αναβάθμισης του τρόπου ζωής, οι οποίες, όμως, επίσης ξεπεράστηκαν πια. Το κέντρο του χωριού στη Λόφου είναι μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση, αφού μαζί με τα πλακόστρωτα δρομάκια, το παραδοσιακό παντοπωλείο και τις στέγες με τα κεραμίδια, τα χρωματιστά παραθυρόφυλλα και τις φιλόξενες βεράντες, ξεχωρίζει εδώ και χρόνια ο πράσινος, μεταλλικός τηλεφωνικός θάλαμος.

Ο θάλαμος εγκαταστάθηκε εκεί από τη Cyta, ώστε να εξυπηρετούνται κάτοικοι και επισκέπτες, την περίοδο που τα κινητά δεν αποτελούσαν βασικό εργαλείο της καθημερινότητας. Μαζί με την απόσυρση των τηλεκαρτών, αρχίζουν σιγά – σιγά να απομακρύνονται και οι τηλεφωνικοί θάλαμοι, οι οποίοι όμως έχουν ήδη προλάβει να γίνουν χαρακτηριστικό κομμάτι της εικόνας των χωριών και έχουν φωτογραφηθεί ουκ ολίγες φορές.

Γι’ αυτό, άλλωστε, γίνονται και σκέψεις να διατηρηθούν, όπου είναι δυνατόν, και να αναβαθμιστεί η χρήση τους, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα της τεχνολογίας στις επικοινωνίες. Σήμερα, σε ολόκληρο το νησί υπάρχουν περίπου 1000 τηλεφωνικοί θάλαμοι, δηλαδή περίπου το ¼ αυτών που υπήρχαν αρχικά.