Απέχει λιγότερο από 5 λεπτά με το αυτοκίνητο από το κέντρο της πόλης. Άλλοι το λένε κρυμμένο, άλλοι μυστικό και άλλοι ξεχασμένο. Όποιον χαρακτηρισμό και να υιοθετήσει κανείς, όμως, γεγονός είναι ότι το σημείο αυτό φέρνει τις αντιθέσεις της πόλης δίπλα-δίπλα με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο.
Μικροί και μοναχικοί κόλποι με γαλάζια νερά, βότσαλα και πράσινους θάμνους ή δέντρα στην ακτή, αποτελούν ένα παράξενο «διάλειμμα» ανάμεσα στα βιομηχανικά κτίρια και τις αποθήκες, τους γερανούς και τις εγκαταστάσεις του λιμανιού, αλλά και τη Μαρίνα Λεμεσού, με τις εντυπωσιακές επαύλεις, τα κότερα και τα τελευταία της εργοτάξια.
Oι κόλποι αυτοί (ο ένας εφάπτεται της Μαρίνας και ο δεύτερος βρίσκεται λίγα μέτρα δυτικότερα), παρά τα εμφανή σημάδια εγκατάλειψης και παρά τις αντιφάσεις που τους περιβάλλουν, συνεχίζουν να αποτελούν διεξόδους για επαφή με τη φύση για τους κατοίκους της δυτικής Λεμεσού. Οι ψαράδες είναι τακτικοί, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που συνεχίζουν να βουτάνε στη θάλασσά τους όλο το χειμώνα. Για άλλους, ο πρώτος κόλπος αποτελεί μια ευκαιρία για ένα μικρό περίπατο, μικρότερο του χιλιομέτρου, δίπλα στη θάλασσα.
Είναι σπουδαίο να μπορεί να έχει ο κάτοικος μια μεγάλης πόλης, τέτοιες ευκαιρίες διαφυγής. Κι αν ακόμα υπάρχουν σημάδια που προκαλούν δυσφορία και απογοήτευση στην περιοχή, αυτό σημαίνει ότι πάντα υπάρχει περιθώριο προόδου και βελτίωσης. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το αντιφατικό τοπίο καταφέρνει να γοητεύει με έναν αλλόκοτο τρόπο, αποδεικνύοντας ότι η Λεμεσός είναι μια πόλη γεμάτη εκπλήξεις.